Jakiś czas temu publikowaliśmy na naszym blogu artykuł o tym, jak ważnym jest, by dziecko potrafiło właściwie leżeć na brzuchu. Podążając, za Waszymi prośbami i sugestiami, rozbudowujemy temat i dziś porozmawiamy o zabawach, których zadaniem będzie zachęcić dziecko do wysokiego podporu w leżeniu na brzuszku. Zapraszamy serdecznie!

Jak wygląda wysoki podpór na prostych rękach?

Prawidłowe rozłożenie elementów ciała i zaangażowanie ich do pracy, jaką jest uniesienie głowy znad podłoża, jest fundamentem bardzo cennej aktywności rozwojowej, tożsamej dla późniejszych etapów rozwoju ruchowego małego dziecka, a mianowicie wysokiego podporu.

Wysoki podpór – to BEZCENNA aktywność na mapie umiejętności każdego dziecka. Jest ona wynikiem ciężkiej pracy, jaką dziecko we wcześniejszych miesiącach życia musiało wykonać leżąc na brzuchu i podpierając się na przedramionach.

Przypominamy o artykule: „Moje dziecko nie chce leżeć na brzuchu, jak je do tego zachęcić?”

☑ Wysoki podpór wygląda następująco: głowa i tułów utrzymane są nad podłożem za pomocą podporu na wyprostowanych lub lekko ugiętych w łokciach rękach. Wydaje się bardzo proste, ale wcale takie nie jest! 

Uwaga! Często w tym samym czasie, kiedy wysoki podpór, występuje u dziecka tzw. pełzanie do tyłu. Jest to odpychanie się od podłoża rączkami i przemieszczanie tułowia w tył. Dzieci robią to nieświadomie, a właściwie przez przypadek, ponieważ widzą interesujący obiekt przed sobą i chcą się do niego dostać, nie potrafiąc jeszcze pełzać napinają się, prostują ręce i w efekcie się cofają. Oddalanie się od upragnionego celu zamiast przybliżanie się do niego wywołuje u dzieci frustrację (od małej po ogromną w zależności od charakteru dziecka). Ten etap jest trudny dla dziecka i rodzica także 🙂, ale po pierwsze to minie, a po drugie jest to etap niezbędny do przejścia i dziecko musi go doświadczyć, po to by w przyszłości móc poruszać się do przodu. 🙂👍

Dlaczego wysoki podpór u dziecka jest tak ważny?

Właściwie każdy fizjoterapeuta dziecięcy potwierdzi, że wysoki podpór jest nie tyle ważny, co wręcz NIEZBĘDNY dla prawidłowego rozwoju kolejnych umiejętności lokomocyjnych dziecka.

Chodzi o rozwój umiejętności typu:

👉mechanizmy podporowo- wyprostne, czyli dobrą stabilizację obręczy barkowej, niezbędną do wykonywania precyzyjnych ruchów rąk,

👉chwyt pęsetowy – trzymanie kredek, a w późniejszym czasie pisanie,

👉 kontrola orofacjalna – prawidłowe napięcie w obrębie żuchwy i język,

👉 jedzenie pokarmów stałych,

👉mowa,

👉 koordynowanie ruchów tułowia i kończyn górnych z kontrolą wzroku! Widzę obiekt, chcę go zdobyć i próbuję osiągnąć cel wszelkimi sposobami, 🙂

👉 przenoszenie ciężaru ciała, dziecko może bujać się przód – tył, oraz na boki, tzw. zabawy równoważne, bujanie przód – tył jest często wstępem do pełzania lub czworakowania, a bujanie na boki, do siadu skośnego. 

Jak wygląda prawidłowy (aktywny) podpór na rękach? Jakie są różnice między podporem aktywnym i nieaktywnym?

 Aktywny podpór:

  • można zobaczyć całą szyję dziecka oraz dużą odległość pomiędzy głową a barkami,
  • głowa jest przedłużeniem kręgosłupa (nie jest mocno odchylona do tyłu),
  • oczy skierowane przed siebie, 
  • klatka piersiowa nie dotyka podłoża,
  • mięśnie pośladkowe są napięte,
  • nogi leżą swobodnie (nie są sztywne i palce stóp nie są podwinięte),
  • dłonie są otwarte, palce skierowane do przodu.

Nieaktywny podpór:

  • szyja jest mało widoczna, schowana pomiędzy barkami,
  • głowa jest odchylona do tyłu,
  • trudność ze kupieniem wzroku na celu znajdującym się przed dzieckiem (np. zabawka lub mama),
  • klatka piersiowa spoczywa na podłożu,
  • dziecko często traci równowagę,
  • nogi są sztywne,
  • dłonie zaciśnięte w pięści.

Kiedy dziecko powinno podpierać się na prostych rękach?

Jest to kwestia indywidualna i u każdego dziecka ten moment nastąpi w trochę innym czasie, uzależnione jest to od wielu czynników, np.: motywacji dziecka, napięcia mięśniowego, czasu jaki dziecko spędza na płaskim twardym podłożu i wielu innych. 

5-8 miesiąc życia, to przedział czasowy w którym powinien pojawić się wysoki podpór, ale jak już wspomniałam każde dziecko ma własne tempo rozwoju i w zależności od wielu czynników czas ten może ulec zmianie.

Musicie wiedzieć jednak, że bez podporu na prostych rękach, dziecko nie będzie mogło osiągnąć:

👆 pozycji czworaczej,

👆 siadu,

👆 pozycji stojącej. 

 Jak ćwiczyć z dzieckiem wysoki podpór?

Najlepiej i najbezpieczniej będzie na piankowej macie, na podłodze. 😊👶

Zabawki powinny być ustawione dosyć daleko lub powinny być dosyć wysokie. Idealnie, jeśli będą na linii wzroku lub powyżej (nigdy poniżej).

1. Zabawa w tzw. taczki, np. przekładanie dziecka przez nasze udo, przez piłkę, przez wałek. Wykorzystajcie to, co macie w domu. Ważne, aby dziecko miało podpór pod swoimi biodrami, a nie pod brzuchem, aby uniknąć uciskania przepony i problemów z oddechem dziecka.

2. Podkładanie swoich dłoni pod klatę piersiową dziecka podczas leżenia na brzuchu i delikatne unoszenie klatki piersiowej tak aby wspomóc dziecko w odrywaniu klatki piersiowej od podłoża.

3. Układanie dziecka w pozycję czworaczą i przenoszenie ciężaru ciała przód-tył tzw. bujanie. 

4. Kładź się obok dziecka na macie i zachęcaj je do wspinania się na Twój brzuch lub Twoje uda. Jeśli położysz coś atrakcyjnego dla dziecka na sobie będzie próbowało wspiąć się na Ciebie i w pierwszej kolejności unieść klatkę piersiową do góry.

Podsumowanie

Wysoki podpór jest to umiejętność bardzo trudna i wymagająca dobrego przygotowania całego tułowia na wcześniejszych etapach życia dziecka, głównie w pozycji leżenia na brzuchu . Podpór wysoki poprzedzony jest zawsze stabilnym podporem na przedramionach (ok 3 m.ż.). „ Moje dziecko nie chce leżeć na brzuchu, jak je do tego zachęcić?” Otwiera przed dzieckiem nowe możliwości, związanie z przemieszczaniem się i pionizacją. A jest to coś do czego każde sprawne umysłowo dziecko dąży za wszelką cenę. 😊 

Jeśli masz wątpliwość, czy Twoje dziecko w prawidłowy sposób przyjmuje pozycję podporu na prostych rękach, lub jeśli martwisz się, że jeszcze tego nie robi – nie czekaj! Zgłoś się na konsultację do fizjoterapeuty dziecięcego- posiadającego dyplom terapeuty NDT Bobath Baby, medody Vojty lub Osteopaty Dziecięcego. Wtedy będziesz mieć pewność, że otrzymasz wiedzę zgodną z aktualnymi światowymi standardami.

Ania Bernaś

Terapeuta Ndt Bobat, Vojty, diagnosta Integracji sennsorycznej a prywatnie mama 2 dziewczynek 😊 

Scroll to Top